အမျိုးသမီးများတွင် ဖြစ်ပွားမှု အများဆုံးပြဿနာတစ်ခုမှာ “Hypoactive Sexual Desire Disorder” HSDD လိင်ဆန္ဒလျော့နည်းသည့် လက္ခဏာစုဖြစ်သည်။ ဟော်မုန်းပြောင်းလဲမှု၊ အလုပ်ဖိစီးမှု၊ ဆက်ဆံမှုဆိုင်ရာ ပြဿနာများ၊ မီးယပ်သွေးဆုံးခြင်းနှင့် အခြားပြဿ နာများသည် အမျိုးသမီးများအတွက် ဆန္ဒလျော့နည်းမှုကို ဖြစ်ပွားနှုန်း ပိုမိုများလာစေသည်။
အမျိုးသမီးများကို သုတေသန လေ့လာစောင့်ကြည့်ခဲ့ရာတွင်၊ အသက် ၁၈ နှစ်နှင့် ၅၉ နှစ်ကြား အမျိုး သမီးများ၏ သုံးပုံတစ်ပုံမှာ လိင်ဆန္ဒလျော့နည်းသည့် လက္ခဏာစု ဖြစ်ပေါ်ခံစားနေကြရကြောင်း တွေ့ရသည်။ အမျိုးသားများတွင် ပန်းသေပန်းညှိုး ပန်းကြာရှည်မလန်းဆန်းခြင်း ပြဿနာသည် အဓိကဖြစ်သကဲ့သို့ အမျိုးသမီးများတွင် ဆန္ဒအားလျော့နည်းခြင်းသည် ဖြစ်ပွားမှု အများဆုံး ဖြစ်သည်။ တချို့ အမျိုးသမီးများသည် ဆန္ဒအား နည်းခြင်းကို အကြိမ်အရေအတွက်နှင့် တိုင်းဆမှု ပြုတတ် ကြသည်။
အကြိမ်အရေအတွက်သည် ဆန္ဒအားနည်းခြင်း သို့မဟုတ် များခြင်းနှင့် တိုက်ရိုက်သက်ဆိုင်ခြင်း မရှိပေ။ ဆက်ဆံရန် စိတ်မပါခြင်း သို့မဟုတ် ဆက်ဆံလို စိတ် မရှိခြင်းသည် ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ဝေဒနာများကြောင့် ဖြစ်နိုင်သကဲ့သို့ စိတ်ကြောင့်လည်း ဖြစ်နိုင်သည်။ နှစ်မျိုး စလုံးရောယှက် ပါဝင်ပတ်သက်မှုလည်း ရှိနိုင်ပါသည်။ စေ့ဆော်မှုသည် ဆန္ဒဖြစ်ပေါ်မှုအတွက် အစိတ်အပိုင်းတစ်ခုမျှသာ ဖြစ်သည်။ အလိုအလျောက်ဖြစ်စဉ် များလည်း ရှိနိုင်သည်။ စဉ်းစားခြင်း၊ ဆန္ဒဖြစ်ဖွယ်ရာများ မြင်တွေ့ရခြင်းနှင့် အိပ်မက်မက်ခြင်းတို့သည်ပင် ဆန္ဒ ဖြစ်ပေါ်မှုကို စတင်နိုင်သည်။ ဆန္ဒသည် ဆက်ဆံလိုမှု အတွေးခန္ဓာကိုယ်မှ ထုတ်ဖော်လိုက်သော လက္ခဏာတစ် ရပ်ဖြစ်သည်။
စိတ်ဆန္ဒဖြစ်ပေါ်မှုသည် သဘာဝအားဖြင့် အသက်အရွယ်ကြီးလာချိန်တွင် လျော့နည်းလာတတ်သည်။ သို့သော် လူတစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး ဆက်ဆံမှုနှင့် စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ အကြောင်းချင်းရာများက ဆက်ဆံလိုသော ဆန္ဒကို ဖြစ်ပေါ်အောင် စွမ်းဆောင်နိုင်သည်။ ဆက်ဆံဖော်နှစ်ဦးကြား တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး ချစ်ကျွမ်းဝင်မှု၊ သံယောဇဉ်စွဲ လန်းမှု၊ မေတ္တာထားမှုတို့ကလည်း ဆန္ဒဖြစ်ပေါ်မှုကို လွှမ်းမိုးနိုင်သည်။ ဆန္ဒအားနည်းမှုသည် အောက်ပါ အကြောင်း ဇစ်မြစ်များကြောင့် ဖြစ်ပေါ်နိုင်ကြောင်း တွေ့ရသည်။ တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး ဆက်ဆံရေး အဆင် မပြေခြင်း ဆန္ဒအားနည်းမှု၏ အဓိကအကြောင်းရင်း တစ်ခုမှာ ဆက်ဆံရေး အဆင်မပြေမှုဖြစ်သည်။ အဓိက ကျသည်ဟုဆို နိုင်သည်။ အခြားသော အကြောင်းအရာများအားလုံး ပြည့်စုံကောင်းမွန်နေစေကာမူ တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး ဆက်ဆံရေး အဆင်မပြေ လျှင် ဆန္ဒဖြစ်ပေါ်လာမည် မဟုတ်ပေ။ လူမှုရေးနှင့် ယဉ်ကျေးမှုဆိုင်ရာ အခြေအနေများ လူမှုရေးနှင့် ယဉ်ကျေးမှုဆိုင်ရာ အခြေအနေများသည်လည်း ဆန္ဒဖြစ်ပေါ်မှုအတွက် လွှမ်းမိုးနိုင်သည်။ လုပ်ငန်းခွင် ဖိစီးမှုများ အပေါင်းအသင်းများ၏ ဖိအား၊ မီဒီယာများ၏ လွှမ်းမိုးမှုတို့သည် ဆန္ဒအနည်းအများကို အကျိုးသက်ရောက်စေသည်။ တက်စတိုစတီရုန်း လျော့နည်းခြင်း တက်စတိုစတီရုန်းသည် အမျိုးသားနှင့် အမျိုးသမီး နှစ်ဦးစလုံးအတွက် ဆန္ဒဖြစ်ပေါ်စေရန် စေ့ဆော်မှု ပေးနိုင်သည်။ အမျိုးသမီးများတွင် အသက် ၂၀ ဝန်းကျင်၌ တက်စတိုစတီရုန်း ပမာဏအမြင့်ဆုံး တွေ့ရသည်။ နောက်ပိုင်းတွင် မီးယပ်သွေး ဆုံးချိန်တိုင် တဖြည်းဖြည်းလျော့နည်း ကျဆင်းသွားသည်။ ကျန်းမာရေးပြဿ နာများ ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ရောဂါဝေဒနာများ (ဥပမာ – သားအိမ်အသားလုံး၊ သိုင်းရွိုဒ်ဂလင်းရောဂါများ၊ သားအိမ် အတွင်းလွှာရှိ တစ်သျှူးနေရာလွဲမှားခြင်း) နှင့် စိတ်ဝေဒနာများ (ဥပမာ – စိတ်ကျဝေဒနာ၊ ပူပင်သောကဝေဒနာ) တို့သည် လိင်ဆန္ဒအား လျော့နည်းသွားစေနိုင်သည်။
ဆေးဝါးများမှီဝဲခြင်း
ဆန္ဒအားနည်းမှုသည် တချို့သောဆေးဝါးများ မှီဝဲသုံးစွဲခြင်းကြောင့်လည်း ဖြစ်နိုင်သည်။ စိတ်ကျဝေဒ နာကုဆေးဝါးများ၊ သွေးဖိအားကျဆေးများ၊ သန္ဓေတားသောက်ဆေးများ စသည်တို့သည် သွေး၌ တက်စတိုစတီရုန်းဟော်မုန်းများ လျော့နည်းစေပြီး၊ ဆန္ဒအားနည်းမှုကို ဖြစ်စေသည်။ အသက်အရွယ် အသက်အရွယ် ကြီးရင့်လာခြင်းသည် ဇီဝကမ္မဗေဒသဘောအရ ဆန္ဒအားနည်းမှုကို ဖြစ်စေသည်။ အသက်အရွယ်နှင့်အတူ တက်စတိုစတီရုန်း ပမာဏ ကျဆင်းလာခြင်းဖြစ်သည်။ ဆန္ဒအားနည်းမှုကို ကုသရာတွင် Sex Therapy or Relationship Counselling လိင်ဆိုင်ရာ ကုထုံး သို့မဟုတ် ဆက်ဆံရေးဆိုင်ရာ နှစ်သိမ့်ဆွေးနွေးပညာပေးခြင်း လိုအပ်သည်။ Changing Medications or Altering Dose သုံးစွဲမှီဝဲလျက်ရှိသော ဆေးဝါးများအား အမျိုးအစားပြောင်းလဲခြင်း သို့မဟုတ် ဆေးပမာဏ အတိုးအလျော့ ပြုလုပ်ခြင်း တို့လိုအပ်ပါသည်။ Addressing Underlying Medical Conditions ခန္ဓာကိုယ်ရုပ်ဝေဒနာများနှင့် စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ဝေဒနာများကို ကုသပေးခြင်းဖြင့် ဆန္ဒအားကောင်းမွန် လာစေနိုင်သည်။ Vaginal Oestrogens သားမွေးလမ်းကြောင်းအတွင်း အီစထရိုဂျင်ခရိမ်ထည့်ပေးလျှင် မီးယပ်သွေးဆုံးပြီး အမျိုးသမီးများအတွက် ဆန္ဒဖြစ်ပေါ် စေနိုင်သည်။ သားမွေးလမ်းကြောင်း ခြောက်သွေ့မှုကို ကာကွယ်ပေးနိုင်သည်။ Testosterone Therapy Food And Drug Administration အနေဖြင့် တရားဝင်သတ်မှတ်ခွင့်ပြုထားသော ဆေးဝါးဟူ၍ မရှိပေ။ သို့သော် တက်စတိုစတီရုန်းပမာဏ အနည်းငယ်ပေးလျှင် လိင်ဆန္ဒအားနည်းခြင်းကို သက်သာပျောက် ကင်းစေနိုင်မည်ဖြစ်သည်။
AUTHOR – ဒေါက်တာအေးကျော် (ဇီဝကမ္မဗေဒ)
