(Zawgyi)
တနဂၤေႏြေန႔ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေဒၚတင္တစ္ေယာက္ မနက္ကတည္းက ေဈးသို႔ေစာေစာသြားသည္။ ဒီေန႔ သား တို႔မိသားစု အိမ္သို႔လာလည္ၾကမည္။ သားႀကိဳက္တတ္ေသာ ဟင္းမ်ားကို ခ်က္ထားဖို႔ မေန႔ကတည္းက စိတ္ေစာေနမိသည္။ သားက ဟင္းဆိုလွ်င္ စုံစုံလင္လင္မွႀကိဳက္သည္။ လင္ေရာမယားေရာ အလုပ္လုပ္ေနၾကသည္မို႔ အိမ္ထမင္း အိမ္ဟင္းမစားရတာ ၾကာၿပီျဖစ္ေသာ သားကို တနဂၤေႏြ ေန႔ေလး တစ္ရက္တြင္ ေတာ့ အိမ္ထမင္းအိမ္ဟင္းေကာင္းေကာင္းခ်က္ေကြၽးခ်င္သည္။ သားႀကိဳက္တတ္ေသာ ပုစြန္ဆီျပန္ သီးစုံ ပဲကုလားဟင္းႏွင့္ ငါးပိရည္တို႔စရာ အစုံအလင္ကို ဖြယ္ဖြယ္ရာရာေလးျဖစ္ေအာင္ ဝယ္လိုက္သည္။ ေခြၽးမျဖစ္သူကိုလည္း အျပစ္ေျပာလို႔မျဖစ္။ သူသည္လည္း ေမာင္တထမ္း မယ္တစ္႐ြက္ဆိုသလိုမ်ိဳး ႐ုံးတစ္ဖက္ႏွင့္ ထမင္းဟင္းေကာင္းေကာင္းမခ်က္ႏိုင္သည္ကို ခြင့္လႊတ္ထားရသည္။
သမီးတို႔ မိသားစု ကလည္း ဒီေန႔အိမ္သို႔လာၾကမည္။ သမီးအတြက္ေတာ့ ဘာမွေထြေထြထူးထူးခ်က္မေနေတာ့။ သားႀကိဳက္တာေလးပဲခ်က္ထားလိုက္သည္။ မနက္ကတည္းက တစ္ေနကုန္ေနၿပီး ညေနမိုးခ်ဳပ္မွ ျပန္ၾကမည့္သားႏွင့္ သမီးကို ေဒၚတင္တစ္ေယာက္ တစ္ပတ္တစ္ႀကိမ္ေမွ်ာ္ရသည္မွာ အေမာ။
ေန႔လည္ထမင္းမစားခင္ သားႏွင့္ သမီးတို႔ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ေရာက္လာၾကသည္။ အေမႏွင့္ အေဖ ေနေကာင္းလား။ ဘာဟင္းခ်က္ထားလည္း ေမးၿပီး သူတို႔ဘာသာ စကားေျပာေနၾကသည္။ ေဒၚတင္ တစ္ေယာက္ မီးဖိုထဲမွ ေန၍ သားႏွင့္ သမီးတို႔၏ အသံမ်ားကို နားစြင့္ေနမိသည္။ သူတို႔ အသံေလးၾကားေန႐ုံႏွင့္ ေဒၚတင္ရင္ထဲတြင္ ေအးခ်မ္းလွသည္။ ေန႔လည္စာ စားၿပီး ဧည့္ခန္းတြင္ထိုင္သည့္အခ်ိန္တြင္ ေဒၚတင္တစ္ေယာက္ အခ်ိဳပြဲ အသီးမ်ားကို ခ်ေပးၿပီး စကားေျပာရန္ထိုင္ေနလိုက္သည္။ အေဖႀကီးက ေတာ့ သူ႔ သတင္းစာကိုဖတ္ေနသည္။ သားႏွင့္ သားမက္က ဖုန္း တစ္လုံးကိုအတူၾကည့္ေနၾကသည္။ သမီးႏွင့္ ေခြၽးမကေတာ့ ဖုန္းတစ္ေယာက္တစ္လုံး ၾကည့္ေနၾကသည္။ ေဒၚတင္တစ္ေယာက္ သားကိုလွမ္းၿပီးစကား စလိုက္သည္။ အလုပ္ထဲတြင္ အဆင္ေျပရဲ႕လား လို႔လွမ္းေမးလိုက္သည္။ သားက အဆင္ေျပပါသည္ဟု အေမကို စကားျပန္ေျပာၿပီးဖုန္းကို ျပန္ၾကည့္ေနလိုက္သည္။ ေဒၚတင္တစ္ေယာက္ သူ႔ကို ဘယ္သူမ်ား စကားစမလဲဟု ေစာင့္ေနလိုက္သည္။ အခန္းထဲတြင္ တိတ္ဆိတ္ေနသည္။ ေဆာင္းေန႔လည္ခင္းတြင္ ေဒၚတင့္ရင္ထဲ ပူေလာင္ေနသည္။
တစ္ပတ္တစ္ခါလာလည္ေသာ အေမအား ေနေကာင္းလား အဆင္ေျပလား စကားေလး ၂ ခြန္းေလာက္ ေမးၿပီး အေမ့ကို စကားမေျပာၾကေသာ သားႏွင့္ သမီးတို႔အား စိတ္ခုလာသည္။ သူတို႔အခ်င္းခ်င္း ဖုန္းေလးေတြကိုယ္စီ ၾကည့္လို႔ ရီလိုက္ၾကေမာလိုက္ၾကႏွင့္ ေပ်ာ္လို႔႐ႊင္လို႔။ကိုယ္ေတြကို ရွိတယ္လို႔ေတာင္ မထင္ခ်င္။ ေယာက်ာ္းကို လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ သတင္းစာကို သည္းႀကီးမည္းႀကီးဖတ္ေနသည္။ တိတ္ဆိတ္ေနေသာ အခန္းကို ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ၿဖိဳခြင္းရန္ ေဒၚတင္တစ္ေယာက္ႀကိဳးစားလိုက္သည္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ သားကို မေမးပဲ ေခြၽးမကိုလွမ္းေမးလိုက္သည္။ အလုပ္လုပ္ရတာ အဆင္ေျပရဲ႕လားလို႔။ ေခြၽးမကေတာ့ ဖုန္းေလးကို ပိတ္ၿပီး ေဒၚတင္ကို စကားျပန္ေျပာသည္။
အလုပ္တြင္ ပင္ပန္းသည့္အေၾကာင္း ညဥ္းျပသည္။ ေခြၽးမ ႏွင့္ စကားေကာင္းေနတုန္း သားမက္ႏွင့္ သမီးက သူတို႔ဖုန္းေလးေတြကို ၾကည့္ၿပီး ဘာေတြ သေဘာၾကေနသည္မသိ။ တစ္ခြိခြိ ရီေနၾကသည္။ ေခြၽးမ ကလွမ္းေမးလိုက္သည္။ နင္တို႔ဘာရီတာလဲဆိုေတာ့ နင့္ဖုန္းနင့္ဖြင့္ၾကည့္လို႔ သမီးက ေျပာသည္။ လွမ္းေျပာလိုက္ရင္ရသည့္ကိစၥကို ဘာကိစၥ ဖုန္းဖြင့္ခိုင္းရသည္နည္း။ ေဒၚတင္တစ္ေယာက္ စဥ္းစားလို႔မရပါ။ ေဒၚတင္တစ္ေယာက္ သားေတြ သမီးေတြ အိမ္ကိုလာလည္ၿပီး ဖုန္းကို ပဲ တစ္ခ်ိန္လုံးၾကည့္ေနသည္ကို အံေၾသာ္မိသည္။ ညေန ေနေစာင္းတဲ့အထိ ေဒၚတင္ေျပာတာေလးကို ျပန္ေျဖလိုက္ၾက သူတို႔ဖုန္းေလးကို ျပန္ၾကည့္လိုက္ၾကႏွင့္ အခ်ိန္ကုန္သြားၾကသည္။ မိုးခ်ဳပ္ေတာ့ ေဒၚတင္ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ ျပန္ဝင္၍ ညစာအတြက္ ျပင္ဆင္လိုက္သည္။ ေခြၽးမႏွင့္ သမီးလိုက္လာၾကသည္။ ညစာအတြက္ ဝိုင္းကာ ျပင္ဆင္ၾကသည္။ ထမင္းစားခ်ိန္တြင္ေတာ့ သူတို႔အေဖႏွင့္ internet အေၾကာင္း Facebook ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းေတြ ေျပာေနၾကသည္။ ကိုယ္ကေတာ့ သူတို႔ေျပာတာ ဘာမွနားမလည္။ သူတို႔ေျပာသမွ်ကိုသာ နားေထာင္ေနလိုက္သည္။ ထမင္းစားၿပီး ျပန္သြားေတာ့ ေဒၚတင္တစ္ေယာက္ ေျခပစ္လက္ပစ္ အိပ္ယာေပၚလဲွေနလိုက္သည္။ ေန႔ခင္းက ကိစၥကို ျပန္ေတြးေနမိသည္။
ဟိုးအရင္ သားႏွင့္ သမီး အိမ္မခြဲခင္ အခ်ိန္က အေၾကာင္းမ်ားကို ျပန္သတိရေနမိသည္။ သားက ေက်ာင္းကအျပန္ဆိုလွ်င္ အေမကို အရင္ေတြ႕ေအာင္ရွာၿပီး ေက်ာင္းမွ ကိစၥမ်ားကို ခေရေစ့တြင္းက် ျပန္ေျပာေနၾက။ သမီးကေတာ့ အရင္ကတည္းက ေအးေအးေဆးေအးသမား။ အခုေတာ့ သားက အရင္လို အလုပ္အေၾကာင္းေတြ အေမကို ခေရေစ့တြင္းက် ေျပာမေနေတာ့။ အိမ္ကိုေရာက္တာႏွင့္ ဖုန္းတစ္လုံးႏွင့္ အလုပ္ရႈပ္ေနေတာ့သည္။ ဒီအေမရွိသည္ကိုပင္ေမ့ေနပုံရသည္။ ဘာေတြ ဒီေလာက္ အသည္းအသန္ၾကည့္ေနရတာလဲဟု တစ္ခါတစ္ခါေတြးေတာမိသည္။ မိမိအားစကားသိပ္မေျပာပဲ ဖုန္းကိုပဲ အာ႐ုံစိုက္ေနသည္မွာ ေလး ငါး ေျခာက္လ ေက်ာ္ရွိေနၿပီ။ ေဒၚတင္တစ္ေယာက္ မိမိအားစကားမေျပာပဲ ဖုန္းအား တစ္ခ်ိန္လုံးအာ႐ုံစိုက္ေနေသာ သားႏွင့္ သမီးအား ဒီတစ္ခါလာလွ်င္ေတာ့ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေဆြးေႏြးရမည္။ အေမကို စကားမေျပာပဲ ဖုန္းကိုပဲ အာ႐ုံစိုက္ေနမည္ဆိုပါ က မလာပါႏွင့္ေတာ့။
ဖုန္းၾကည့္တာပဲ ကိုယ့္အိမ္တြင္ ကိုယ္ၾကည့္လို႔ရသည္ပင္။ ဒီအေဖ အေမအိမ္ကိုလာလည္လွ်င္ေတာ့ ဒီဖုန္းႀကီး တစ္ၾကည့္ၾကည့္ႏွင့္ မိဘကို စကားမေျပာလွ်င္ ဘာလုပ္မည္နည္း။ အေမက ေခတ္အျမင္မရွိပါဘူးလို႔ ေျပာလည္း အေျပာခံလိုက္မည္။ ဒီဖုန္းထဲတြင္ ဘာေတြကမ်ားသူတို႔ကို ဆြဲေဆာင္ေနသနည္းဟု ေဒၚတင္တစ္ေယာက္ သိခ်င္သည္။ ေဘးအိမ္က ေဒၚစိုးကေတာ့ ေျပာသည္။ သူ႔သားေတြ သမီးေတြလည္း တစ္အိမ္ထဲအတူေနၿပီး ဒီလိုပဲ ဖုန္းတစ္ခ်ိန္လုံးၾကည့္ေနသည္တဲ့။ ေဒၚစိုးကေတာ့ သူ႔ကို စကားမေျပာသည္ကို သိပ္ၿပီး ခံစားေနပုံမရ။ သူတို႔လာမေျပာေတာ့လည္း ကိုယ့္႐ုပ္ရွင္ကိုယ္ၾကည့္ေနလိုက္သည္တဲ့။ ေဒၚတင္တို႔ကေတာ့ သားေတြ သမီးေတြႏွင့္ စကားေတြ အမွ်င္မျပတ္ေျပာခ်င္သည္။
အလုပ္အေၾကာင္း မိသားစုအေၾကာင္းမ်ားကို တိုင္ပင္ေဆြးေႏြးခ်င္သည္။ အခုေတာ့ ဒီဖုန္းေတြေပၚလာၿပီးမွ မိမိအားစိမ္းသြားၾကေသာ သားေတြသမီးေတြကို စိတ္ဆိုးလာသည္။ ဒီတစ္ေခါက္လာလွ်င္ေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာကို ေမးမည္။ တစ္ပတ္တစ္ႀကိမ္လာေသာ အေမ့အိမ္တြင္ ဖုန္းကိုပဲ ၾကည့္ေနမည္လား။ အေမကို စကားေျပာမည္လား။ ေဒၚတင္တစ္ေယာက္ တနဂၤေႏြေန႔ေရာက္လွ်င္ေတာ့ ေမးရန္ အဆင္သင့့္ျဖစ္ေနေတာ့သည္။
Author: Dr. ေအးခ်မ္းမိုး
(Unicode)
တနင်္ဂနွေနေ့ဖြစ်သောကြောင့် ဒေါ်တင်တစ်ယောက် မနက်ကတည်းက ဈေးသို့စောစောသွားသည်။ ဒီနေ့ သား တို့မိသားစု အိမ်သို့လာလည်ကြမည်။ သားကြိုက်တတ်သော ဟင်းများကို ချက်ထားဖို့ မနေ့ကတည်းက စိတ်စောနေမိသည်။ သားက ဟင်းဆိုလျှင် စုံစုံလင်လင်မှကြိုက်သည်။ လင်ရောမယားရော အလုပ်လုပ်နေကြသည်မို့ အိမ်ထမင်း အိမ်ဟင်းမစားရတာ ကြာပြီဖြစ်သော သားကို တနင်္ဂနွေ နေ့လေး တစ်ရက်တွင် တော့ အိမ်ထမင်းအိမ်ဟင်းကောင်းကောင်းချက်ကျွေးချင်သည်။ သားကြိုက်တတ်သော ပုစွန်ဆီပြန် သီးစုံ ပဲကုလားဟင်းနှင့် ငါးပိရည်တို့စရာ အစုံအလင်ကို ဖွယ်ဖွယ်ရာရာလေးဖြစ်အောင် ဝယ်လိုက်သည်။ ချွေးမဖြစ်သူကိုလည်း အပြစ်ပြောလို့မဖြစ်။ သူသည်လည်း မောင်တထမ်း မယ်တစ်ရွက်ဆိုသလိုမျိုး ရုံးတစ်ဖက်နှင့် ထမင်းဟင်းကောင်းကောင်းမချက်နိုင်သည်ကို ခွင့်လွှတ်ထားရသည်။
သမီးတို့ မိသားစု ကလည်း ဒီနေ့အိမ်သို့လာကြမည်။ သမီးအတွက်တော့ ဘာမှထွေထွေထူးထူးချက်မနေတော့။ သားကြိုက်တာလေးပဲချက်ထားလိုက်သည်။ မနက်ကတည်းက တစ်နေကုန်နေပြီး ညနေမိုးချုပ်မှ ပြန်ကြမည့်သားနှင့် သမီးကို ဒေါ်တင်တစ်ယောက် တစ်ပတ်တစ်ကြိမ်မျှော်ရသည်မှာ အမော။
နေ့လည်ထမင်းမစားခင် သားနှင့် သမီးတို့ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့်ရောက်လာကြသည်။ အမေနှင့် အဖေ နေကောင်းလား။ ဘာဟင်းချက်ထားလည်း မေးပြီး သူတို့ဘာသာ စကားပြောနေကြသည်။ ဒေါ်တင် တစ်ယောက် မီးဖိုထဲမှ နေ၍ သားနှင့် သမီးတို့၏ အသံများကို နားစွင့်နေမိသည်။ သူတို့ အသံလေးကြားနေရုံနှင့် ဒေါ်တင်ရင်ထဲတွင် အေးချမ်းလှသည်။ နေ့လည်စာ စားပြီး ဧည့်ခန်းတွင်ထိုင်သည့်အချိန်တွင် ဒေါ်တင်တစ်ယောက် အချိုပွဲ အသီးများကို ချပေးပြီး စကားပြောရန်ထိုင်နေလိုက်သည်။ အဖေကြီးက တော့ သူ့ သတင်းစာကိုဖတ်နေသည်။ သားနှင့် သားမက်က ဖုန်း တစ်လုံးကိုအတူကြည့်နေကြသည်။ သမီးနှင့် ချွေးမကတော့ ဖုန်းတစ်ယောက်တစ်လုံး ကြည့်နေကြသည်။ ဒေါ်တင်တစ်ယောက် သားကိုလှမ်းပြီးစကား စလိုက်သည်။ အလုပ်ထဲတွင် အဆင်ပြေရဲ့လား လို့လှမ်းမေးလိုက်သည်။ သားက အဆင်ပြေပါသည်ဟု အမေကို စကားပြန်ပြောပြီးဖုန်းကို ပြန်ကြည့်နေလိုက်သည်။ ဒေါ်တင်တစ်ယောက် သူ့ကို ဘယ်သူများ စကားစမလဲဟု စောင့်နေလိုက်သည်။ အခန်းထဲတွင် တိတ်ဆိတ်နေသည်။ ဆောင်းနေ့လည်ခင်းတွင် ဒေါ်တင့်ရင်ထဲ ပူလောင်နေသည်။
တစ်ပတ်တစ်ခါလာလည်သော အမေအား နေကောင်းလား အဆင်ပြေလား စကားလေး ၂ ခွန်းလောက် မေးပြီး အမေ့ကို စကားမပြောကြသော သားနှင့် သမီးတို့အား စိတ်ခုလာသည်။ သူတို့အချင်းချင်း ဖုန်းလေးတွေကိုယ်စီ ကြည့်လို့ ရီလိုက်ကြမောလိုက်ကြနှင့် ပျော်လို့ရွှင်လို့။ကိုယ်တွေကို ရှိတယ်လို့တောင် မထင်ချင်။ ယောကျာ်းကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ သတင်းစာကို သည်းကြီးမည်းကြီးဖတ်နေသည်။ တိတ်ဆိတ်နေသော အခန်းကို နောက်တစ်ကြိမ် ဖြိုခွင်းရန် ဒေါ်တင်တစ်ယောက်ကြိုးစားလိုက်သည်။ ဒီတစ်ခါတော့ သားကို မမေးပဲ ချွေးမကိုလှမ်းမေးလိုက်သည်။ အလုပ်လုပ်ရတာ အဆင်ပြေရဲ့လားလို့။ ချွေးမကတော့ ဖုန်းလေးကို ပိတ်ပြီး ဒေါ်တင်ကို စကားပြန်ပြောသည်။
အလုပ်တွင် ပင်ပန်းသည့်အကြောင်း ညဉ်းပြသည်။ ချွေးမ နှင့် စကားကောင်းနေတုန်း သားမက်နှင့် သမီးက သူတို့ဖုန်းလေးတွေကို ကြည့်ပြီး ဘာတွေ သဘောကြနေသည်မသိ။ တစ်ခွိခွိ ရီနေကြသည်။ ချွေးမ ကလှမ်းမေးလိုက်သည်။ နင်တို့ဘာရီတာလဲဆိုတော့ နင့်ဖုန်းနင့်ဖွင့်ကြည့်လို့ သမီးက ပြောသည်။ လှမ်းပြောလိုက်ရင်ရသည့်ကိစ္စကို ဘာကိစ္စ ဖုန်းဖွင့်ခိုင်းရသည်နည်း။ ဒေါ်တင်တစ်ယောက် စဉ်းစားလို့မရပါ။ ဒေါ်တင်တစ်ယောက် သားတွေ သမီးတွေ အိမ်ကိုလာလည်ပြီး ဖုန်းကို ပဲ တစ်ချိန်လုံးကြည့်နေသည်ကို အံသြော်မိသည်။ ညနေ နေစောင်းတဲ့အထိ ဒေါ်တင်ပြောတာလေးကို ပြန်ဖြေလိုက်ကြ သူတို့ဖုန်းလေးကို ပြန်ကြည့်လိုက်ကြနှင့် အချိန်ကုန်သွားကြသည်။ မိုးချုပ်တော့ ဒေါ်တင် မီးဖိုချောင်ထဲ ပြန်ဝင်၍ ညစာအတွက် ပြင်ဆင်လိုက်သည်။ ချွေးမနှင့် သမီးလိုက်လာကြသည်။ ညစာအတွက် ဝိုင်းကာ ပြင်ဆင်ကြသည်။ ထမင်းစားချိန်တွင်တော့ သူတို့အဖေနှင့် internet အကြောင်း Facebook ဆိုတဲ့ အကြောင်းတွေ ပြောနေကြသည်။ ကိုယ်ကတော့ သူတို့ပြောတာ ဘာမှနားမလည်။ သူတို့ပြောသမျှကိုသာ နားထောင်နေလိုက်သည်။ ထမင်းစားပြီး ပြန်သွားတော့ ဒေါ်တင်တစ်ယောက် ခြေပစ်လက်ပစ် အိပ်ယာပေါ်လဲှနေလိုက်သည်။ နေ့ခင်းက ကိစ္စကို ပြန်တွေးနေမိသည်။
ဟိုးအရင် သားနှင့် သမီး အိမ်မခွဲခင် အချိန်က အကြောင်းများကို ပြန်သတိရနေမိသည်။ သားက ကျောင်းကအပြန်ဆိုလျှင် အမေကို အရင်တွေ့အောင်ရှာပြီး ကျောင်းမှ ကိစ္စများကို ခရေစေ့တွင်းကျ ပြန်ပြောနေကြ။ သမီးကတော့ အရင်ကတည်းက အေးအေးဆေးအေးသမား။ အခုတော့ သားက အရင်လို အလုပ်အကြောင်းတွေ အမေကို ခရေစေ့တွင်းကျ ပြောမနေတော့။ အိမ်ကိုရောက်တာနှင့် ဖုန်းတစ်လုံးနှင့် အလုပ်ရှုပ်နေတော့သည်။ ဒီအမေရှိသည်ကိုပင်မေ့နေပုံရသည်။ ဘာတွေ ဒီလောက် အသည်းအသန်ကြည့်နေရတာလဲဟု တစ်ခါတစ်ခါတွေးတောမိသည်။ မိမိအားစကားသိပ်မပြောပဲ ဖုန်းကိုပဲ အာရုံစိုက်နေသည်မှာ လေး ငါး ခြောက်လ ကျော်ရှိနေပြီ။ ဒေါ်တင်တစ်ယောက် မိမိအားစကားမပြောပဲ ဖုန်းအား တစ်ချိန်လုံးအာရုံစိုက်နေသော သားနှင့် သမီးအား ဒီတစ်ခါလာလျှင်တော့ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းဆွေးနွေးရမည်။ အမေကို စကားမပြောပဲ ဖုန်းကိုပဲ အာရုံစိုက်နေမည်ဆိုပါ က မလာပါနှင့်တော့။
ဖုန်းကြည့်တာပဲ ကိုယ့်အိမ်တွင် ကိုယ်ကြည့်လို့ရသည်ပင်။ ဒီအဖေ အမေအိမ်ကိုလာလည်လျှင်တော့ ဒီဖုန်းကြီး တစ်ကြည့်ကြည့်နှင့် မိဘကို စကားမပြောလျှင် ဘာလုပ်မည်နည်း။ အမေက ခေတ်အမြင်မရှိပါဘူးလို့ ပြောလည်း အပြောခံလိုက်မည်။ ဒီဖုန်းထဲတွင် ဘာတွေကများသူတို့ကို ဆွဲဆောင်နေသနည်းဟု ဒေါ်တင်တစ်ယောက် သိချင်သည်။ ဘေးအိမ်က ဒေါ်စိုးကတော့ ပြောသည်။ သူ့သားတွေ သမီးတွေလည်း တစ်အိမ်ထဲအတူနေပြီး ဒီလိုပဲ ဖုန်းတစ်ချိန်လုံးကြည့်နေသည်တဲ့။ ဒေါ်စိုးကတော့ သူ့ကို စကားမပြောသည်ကို သိပ်ပြီး ခံစားနေပုံမရ။ သူတို့လာမပြောတော့လည်း ကိုယ့်ရုပ်ရှင်ကိုယ်ကြည့်နေလိုက်သည်တဲ့။ ဒေါ်တင်တို့ကတော့ သားတွေ သမီးတွေနှင့် စကားတွေ အမျှင်မပြတ်ပြောချင်သည်။
အလုပ်အကြောင်း မိသားစုအကြောင်းများကို တိုင်ပင်ဆွေးနွေးချင်သည်။ အခုတော့ ဒီဖုန်းတွေပေါ်လာပြီးမှ မိမိအားစိမ်းသွားကြသော သားတွေသမီးတွေကို စိတ်ဆိုးလာသည်။ ဒီတစ်ခေါက်လာလျှင်တော့ သေသေချာချာကို မေးမည်။ တစ်ပတ်တစ်ကြိမ်လာသော အမေ့အိမ်တွင် ဖုန်းကိုပဲ ကြည့်နေမည်လား။ အမေကို စကားပြောမည်လား။ ဒေါ်တင်တစ်ယောက် တနင်္ဂနွေနေ့ရောက်လျှင်တော့ မေးရန် အဆင်သင့်ဖြစ်နေတော့သည်။
Author: Dr. အေးချမ်းမိုး
